Wykres w arkuszu kalkulacyjnym

Wykres to graficzna prezentacja danych arkusza kalkulacyjnego przedstawiona w postaci diagramu lub wykresu w prostokątnym układzie współrzędnych.

Typy wykresów:
- kolumnowy (słupkowy) 
zastosowanie: ułatwia porównywanie danych liczbowych - można na nim w obrazowy sposób przedstawić, jak zmieniały się dane w określonym czasie;

- liniowy
zastosowanie: przedstawia tendencje wzrostu lub spadku pewnych wartości;

- kołowy
zastosowanie: prezentuje strukturę danych określoną procentowo; koło reprezentuje sumę wartości, czyli 100%, a wycinki koła obrazują poszczególne wartości składowe

Przedstawione na wykresie dane z jednej lub kilku kolumn albo wierszy nazywają się seriami danych. Dzielą się one na kategorie, które są opisane na osi poziomej. Oś pionowa to oś wartości.
Na wykresie kołowym ilustruje się tylko pojedynczą serię danych.

Adresowanie komórek

Rodzaje adresowania komórek:

- adresowanie względne komórki, do której odwołuje się formuła, polega na zapamiętaniu jej położenia względem komórki, w której to formuła się znajduje;

 Adres względny np. A5 przy kopiowaniu, może ulec zmianie zarówno nazwa kolumny, jak i nazwa wiersza.

- adresowanie bezwzględne odwołuje się do konkretnej komórki o podanym adresie;

Adres bezwzględny np. $A$5 przy kopiowaniu nie może ulec zmianie ani nazwa kolumny, ani nazwa wiersza.

- adresowanie mieszane jest połączeniem adresowania względnego i bezwzględnego;

W adresie mieszanym np. $A5 podczas kopiowania może się zmienić tylko numer wiersza. W adresie mieszanym A$5 podczas kopiowania może się zmienić tylko nazwa kolumny.

Arkusz kalkulacyjny - MS Excel

Arkusz kalkulacyjny to program przeznaczony do wykonywania różnego rodzaju obliczeń oraz analizowania ich wyników i prezentowania ich w formie graficznej.
Arkuszem nazywamy także dokument utworzony  w tym programie, zawierający dane, ich opisy i wyniki obliczeń.

Budowa arkusza kalkulacyjnego
Arkusz kalkulacyjny podzielony jest na kolumny i wiersze.
Kolumny oznaczone są wielkimi literami (A, B...AA, AB...IV).
Wiersze oznaczone są kolejnymi cyframi (1,2... 65536).
Na przecięciu kolumny i wiersza powstaje komórka. Komórka ma swój adres, np. B1, G12
Komórka wskazana kursorem nazywa się komórką aktywną.


Do komórek można wprowadzać:

• tekst,  np. nazwy nagłówków tabeli
• liczby, 
• daty,
• formuły (wzory), np. =2+2

Formuła to wyrażenie, wzór opisujący sposób obliczenia zawartości komórki arkusza, do której dana formuła została wpisana.


Do stworzenia formuły posługujemy się:

• liczbami,
• zmiennymi, np. A4, H6
• operatorami działań arytmetycznych, np. +(dodawanie), -(odejmowanie), *(mnożenie), /(dzielenie), ^(potęgowanie)
• nawiasami okrągłymi
• funkcjami, np. =SUMA(argument1, argument2...)
  
  
  Każda formuła musi być poprzedzona znakiem =