Poczta elektroniczna

Komputerowy adres pocztowy – zakładanie konta pocztowego.

Poczta elektroniczna (ang. electronic mail), e-mail
Najpopularniejszy i najprostszy sposób komunikowania się w sieci komputerowej. Wiadomość napisana w jednym komputerze i opatrzona adresem skrzynki poczty elektronicznej jest wysyłana do sieci, w której na podstawie adresu trafia do serwera poczty elektronicznej i w nim czeka na odebranie przez adresata. By odebrać przesyłkę elektroniczną należy połączyć się z komputerem, na którym znajduje się nasza skrzynka pocztowa, podając uprzednio swój identyfikator oraz tajne hasło.
Wiadomość elektroniczna może być uzupełniona załącznikami, takimi jak dodatkowe dokumenty i pliki z danymi lub programami.
Obsługą poczty elektronicznej w komputerze zajmuje się specjalny program pocztowy.
Poczta elektroniczna jest wykorzystywana w systemach sieciowych, w których prowadzi się dyskusje, takich jak listy dyskusyjne i grupy dyskusyjne.

Skrzynka poczty elektronicznej (ang. mailbox), skrytka pocztowa
Miejsce w serwerze pocztowym, w którym są przechowywane wszystkie otrzymane listy poczty elektronicznej. Adresat listów może przeglądać listy w swojej skrzynce posługując się programem pocztowym, ponadto może przenosić je na swój komputer, do lokalnej skrzynki pocztowej. Może również usuwać listy ze skrzynki. 

Adres komputerowej skrzynki pocztowej (ang. mailbox address),adres poczty elektronicznej (ang. e-mail address)
Adres nadawcy i odbiorcy poczty elektronicznej, będący jednocześnie adresem jego komputerowej skrzynki pocztowej, do której trafiają wiadomości przesyłane pod jego adresem.
Adres ten składa się z dwóch części przedzielonych znakiem @ (at), np. ti@ii.uni.wroc.pl.
Część przed tym znakiem jest identyfikatorem adresata, a po tym znaku jest nazwą domenową, czyli adresem komputera - serwera pocztowego - na którym użytkownik o tym identyfikatorze ma swoją skrzynkę poczty elektronicznej.

Program pocztowy (ang. mailer)
Program zainstalowany w komputerze użytkownika i przeznaczony do odbierania, wysyłania i zarządzania jego pocztą elektroniczną. Program ten współpracuje ściśle z serwerem pocztowym, na którym użytkownik ma swoją skrzynkę pocztową.
Do najpopularniejszych programów pocztowych należą: Messenger firmy Netscape, Outlook Express firmy Microsoft, które są związane z przeglądarkami tych dwóch firm. 

 Fot. Screen okna programu pocztowego Microsoft Outlook

Adres domenowy, nazwa domenowa (ang. domain name)
Adres IP, czyli adres komputera w sieci, zapisany w postaci słownej, łatwej do zapamiętania. W tej postaci występuje on w adresach poczty elektronicznej. Na podstawie tego adresu można na ogół określić instytucję, w której znajduje się komputer, przechowujący skrzynkę pocztową o tym adresie. Adresy te wygodnie jest czytać od końca. Ostatnia część oznacza państwo, a przedostatnia - domenę, czyli typ instytucji, w której znajduje się komputer.
Skróty niektórych państw: pl - Polska, de - Niemcy, uk - Wielka Brytania, fr - Francja, dk - Dania. Adresy komputerów w Stanach Zjednoczonych nie mają na końcu oznaczenia państwa.

Skróty ważniejszych domen:
· edu - instytucje naukowe i edukacyjne (np. mimuw.edu.pl - serwer Uniwersytetu Warszawskiego);
· com - instytucje i firmy komercyjne (np. wsip.com.pl - serwer Wydawnictw Szkolnych i Pedagogicznych, na którym znajduje się ten leksykon);
· gov - instytucje rządowe i administracja państwowa (np. sejm.gov.pl - serwer Sejmu RP);
· mil - instytucje wojskowe (np. http://www.wp.mil.pl - strona Ministerstwa Obrony Narodowej);
· net - instytucje związane z obsługą sieci (np. http://www.kki.net.pl - krakowski serwis internetowy);
· org - organizacje niekomercyjne (np. http://www.bn.org.pl - strona Biblioteki Narodowej w Warszawie);
· int - organizacje międzynarodowe.

Nie wszystkie adresy komputerów znajdujących się w Polsce mają adresy zbudowane w pełni zgodnie z tą zasadą. Przykładem może być adres ii.uni.wroc.pl, w którym nazwa domeny wroc jest skrótem nazwy miasta.
Nadawaniem adresów domenowych i tłumaczeniem ich na adresy IP zajmuje się serwer nazw domenowych. 

Domena (ang. domain)
Dwa ostatnie człony w adresie domenowym, oznaczające (od tyłu) państwo i rodzaj instytucji, do której należy dana podsieć. W adresach podsieci w Polsce ta reguła nie zawsze jest przestrzegana. Na przykład w adresie www.ii.uni.wroc.pl trzy ostatnie człony określają instytucję, w której znajduje się serwer podsieci. 

Serwer poczty elektronicznej (ang. e-mail server)
Serwer zajmujący się odbieraniem, gromadzeniem i wysyłaniem przesyłek poczty elektronicznej. Sprawuje również nadzór nad skrzynkami pocztowymi. Serwer ten na ogół współpracuje z różnymi programami pocztowymi, którymi posługują się klienci tego serwera, czyli respondenci (użytkownicy). 

Materiały dla klasy II

MATERIAŁY DLA KLASY II

1.Rozpoczęcie pracy z komputerem.
2.Poszukiwanie informacji.
3.Edytor tekstu.

Najważniejsze pojęcia:

Informatyka

•         Dziedzina wiedzy i działalności zajmująca się gromadzeniem, przetwarzaniem
i wykorzystywaniem informacji za pomocą komputerów. Uwzględniane są również aspekty dotyczące sprzętu, oprogramowania i ludzi oraz powiązania przemysłowe, handlowe i społeczne.

•         Informatyk to osoba pracująca w dziedzinie informatyki.

System operacyjny

•         Program, który sprawuje pełną kontrolę nad działaniem komputera i pełni funkcję pośrednika między użytkownikiem a systemem komputerowym.

•         Uruchamiany jest po włączeniu komputera i działa aż do jego wyłączenia.

•         Do zadań systemu operacyjnego, częściowo zlecanych mu przez użytkownika, należy m.in.:
- wykonywanie operacji na plikach (np. kopiowanie, przenoszenie),
- zapewnienie komunikacji między wszystkimi elementami i urządzeniami komputera,
- kontrola urządzeń wejścia/wyjścia,
- uruchamianie programów.

•         Znane systemy operacyjne: MS DOS, Windows (wersje 3.11, 95, 98, XP, Vista, 7) i Linux dla komputerów IBM PC oraz Unix dla większych komputerów.

•         W obecnie produkowanych systemach operacyjnych jest wykorzystywany graficzny interfejs użytkownika.

Okno (ang. window)

•         Miejsce na ekranie, element graficznego interfejsu użytkownika, w którym system operacyjny lub inny program udostępnia użytkownikowi menu (oferty), programy, dokumenty, informacje.

•         Może być otwartych jednocześnie wiele okien, ale aktywne może być tylko jedno.

•         Na oknach można wykonywać operacje: przesunięcia, zwinięcia i rozwinięcia, zamknięcia, zmiany rozmiarów.

Pulpit (ang. desktop)

•         Powierzchnia robocza na ekranie monitora podczas pracy z komputerem.

•         Jest elementem graficznego interfejsu użytkownika, np. w systemie Windows.

•         Pulpit reprezentuje na ekranie system plików i programów. Podstawowymi elementami pulpitu są ikony, okna z otwartymi programami, pasek zadań.

Ikona

Ikona jest skrótem do programu i umożliwia łatwe jego uruchamianie.

Pasek zadań

•         W pasku zadań znajdują się zminimalizowane okna programów, które zostały uruchomione i nie zostały jeszcze zamknięte. Ponadto istnieje możliwość łatwego otwarcia innych programów z pulpitu.

Program, program komputerowy
(ang. computer program)

Zestaw poleceń przeznaczonych do wykonania przez komputer, powodujących jego działanie zgodnie z zamierzeniem użytkownika. Program może być zapisany w jednym z języków programowania, ale przed wykonaniem go przez komputer musi zostać przetłumaczony na kod maszynowy, czyli ciąg rozkazów dla procesora

•         Można wyróżnić programy:
- systemowe (niezbędne do poprawnego działania systemu komputerowego),
- narzędziowe (np. programy antywirusowe),
- użytkowe (służące użytkownikowi do wykonywania konkretnych zadań, np. rysowania, pisania),
- edukacyjne.

•         Jest jeszcze wiele innych kategorii oprogramowania, np. gry komputerowe, języki programowania itd.

Aplikacja (ang. application)

•         Program komputerowy przeznaczony do wykonywania zadań określonego rodzaju przez użytkownika komputera. Na ogół zadania należą do dość dużego zakresu, dlatego aplikacje są programami bardzo rozbudowanymi.

Wyróżnić można aplikacje dla następujących grup zadań:

•         opracowanie tekstu - edytory tekstu,

•         tworzenie i obróbka grafiki - edytory grafiki,

•         obliczenia matematyczne i ekonomiczne - arkusze kalkulacyjne,

•         publikacja czasopism i książek - systemy składu (DTP),

•         tworzenie i utrzymywanie baz danych - systemy zarządzania bazami danych,

•         prace projektowe - systemy CAD,

•         usługi w sieci Internet - przeglądarki itd.

Hipertekst

•         Tekst, który zawiera "aktywne" słowa. Na ogół są one wyróżnione innym kolorem lub przez podkreślenie. Po najechaniu kursorem myszy na takie słowo - kursor zwykle zmienia swoją postać - i po kliknięciu na nim następuje przejście do wyświetlenia innego fragmentu hipertekstu.

Łącznik hipertekstowy, hiperlink (ang. hyperlink), hiperłącze, link, odnośnik internetowy, odniesienie, odsyłacz, hiperodsyłacz

•         Odsyłacz w hipertekście do innego dokumentu lub do innego fragmentu tego samego dokumentu. Najczęściej odpowiada mu wyraz, kilka kolejnych wyrazów lub ikona - po najechaniu wskaźnikiem myszy na taki element przyjmuje on inną postać, np. dłoni. To łącze zostaje uaktywnione za pomocą kliknięcia na wyróżnionym elemencie. Wtedy następuje przejście do wyświetlania fragmentu hipertekstu, powiązanego tym łącznikiem.

Internet

Ogólnoświatowa sieć komputerowa. Złożona jest z mniejszych sieci, rozlokowanych w różnych instytucjach edukacyjnych (szkoły, wyższe uczelnie), przemysłowych, administracyjnych i rządowych. Komunikacja między różnymi sieciami i komputerami w różnych sieciach jest możliwa dzięki zastosowaniu i przyjęciu przez wszystkie sieci tego samego protokołu TCP/IP, który służy do wymiany pakietów z danymi między komputerami użytkowników i serwerami

Historia internetu

•         Historia sieci Internet rozpoczęła się w latach sześćdziesiątych w Stanach Zjednoczonych w atmosferze zimnej wojny, gdy zastanawiano się, jak zapewnić komunikację między najważniejszymi punktami w państwie na wypadek wojny. Prototypem sieci Internet była sieć ARPANET, zbudowana w 1969 roku. W Polsce pierwsze połączenie ze światową siecią uzyskano w 1991 roku przez Kopenhagę.

Strona WWW (ang. WWW page, web page)

•         Dokument napisany w języku HTML i w takiej postaci przechowywany w serwerze WWW. Zawiera hipertekst uzupełniony elementami graficznymi i multimedialnymi. Strona WWW jest opatrzona unikatowym adresem URL. Osoba zainteresowana obejrzeniem danej strony może ją pobrać z serwera, posługując się przeglądarką zainstalowaną we własnym komputerze.

•         Strony WWW stanowią obecnie najpopularniejszy sposób publikowania informacji w sieci Internet. Bardziej rozbudowane dokumenty są publikowane w postaci zbioru stron połączonych w witrynę. Witryny, w których są dostępne podstawowe usługi internetowe tworzą portale.

Przeglądarka

•         Program, który służy do przeglądania stron www udostępnionych w sieci.

•         Do najpopularniejszych przeglądarek należą Internet Explorer firmy Microsoft
i Navigator firmy Netscape, Mozilla Firefox. Przeglądanie w sieci nazywa się często żeglowaniem lub surfowaniem.

Wyszukiwarka

•         Program lub strona w sieci www, która umożliwia użytkownikowi wyszukiwanie informacji w Internecie na podstawie określonego przez niego kryterium.

•         Np. www.google.pl

Netykieta (ang. netiquette = net+etiquette), etykieta sieciowa

•         Zbiór zasad postępowania, dobrych obyczajów i zwrotów grzecznościowych, obowiązujących użytkowników sieci Internet. Netykieta ma charakter nieformalny.

Oto kilka ważniejszych zasad:

- nie używaj obelżywego języka w komunikacji za pomocą sieci, w listach elektronicznych,
w artykułach, w pogawędkach;

· jeśli używasz materiałów zaczerpniętych z sieci, to nie traktuj ich jak swoich i podawaj ich źródło;

· nie umieszczaj w sieci niedozwolonych i nielegalnych informacji;

· nie rozpowszechniaj w sieci informacji, które mogą spowodować złe działanie innych komputerów (powodować ich zablokowanie, zawirusowanie itd.).

Katalog stron

•         Zbiór adresów stron www podzielonych na tematy.

np. http://katalog.wp.pl

Ocena informacji

•         Wiarygodne informacje znajdują się na stronach organizacji rządowych, instytucji kulturalnych (muzea, biblioteki), instytucji użyteczności publicznej.

•         Wiarygodność informacji można ocenić na podstawie fragmentu adresu strony.

•         Godne zaufania są źródła o adresach zawierających symbole:
gov. – instytucja rządowa
org. - organizacja niedochodowa
edu. – instytucja edukacyjna
com. – instytucja komercyjna

Edytor tekstu

•         Program przeznaczony do pisania, modyfikowania i drukowania tekstów, np. MS Word

Redagowanie dokumentu

•         Wpisanie tekstu oraz wprowadzenie do niego różnego rodzaju poprawek i zmian.

Formatowanie dokumentu

•         Przekształcanie tekstu w celu nadania mu właściwego wyglądu.

•         Akapit – wydzielony fragment tekstu, będący zapisem zamkniętej i spójnej treściowo myśli. Rozpoczyna się naciśnięciem klawisza „Enter”.
Wcięcie pierwszego wiersza akapitu uzyskujemy klawiszem „Tab”.

•         Wiersz – linijka tekstu.

•         Interlinia – odstęp między wierszami akapitu.

•         Granice tekstu – marginesy

•         Blok tekstu – zaznaczony fragment tekstu,
np. ciąg słów, kilka kolejnych akapitów

Prawo autorskie

•         Jeśli korzystasz z cudzych materiałów, np. tekstu lub zdjęcia, zawsze podawaj źródło ich pochodzenia.

Prawo autorskie (ang. copyright law), copyright

•         Zbiór przepisów prawa dotyczących ochrony praw autorów dzieł takich, jak: książki, filmy, piosenki, utwory muzyczne, utwory sceniczne, obrazy malarstwa, grafiki, a także programy komputerowe. W Polsce od 1994 roku obowiązuje nowa ustawa o prawie autorskim. Fragmenty tej ustawy (rozdz. 7 i 15) są poświęcone prawu komputerowemu, czyli ochronie praw twórców oprogramowania.

•         Prawo autorskie zapewnia, że rozpowszechnianie (np. piosenek za pośrednictwem radia), kopiowanie (np. książek lub programów komputerowych) lub sprzedaż utworów objętych tym prawem służy autorom i przynosi im zyski.

Algorytmy - cd.

Algorytmy - cd.

Aby jakiś przepis postępowania można było nazwać algorytmem, powinien mieć dobrze określone dane i wyniki oraz składać się z dobrze określonych kroków.

 

Dobrze określony algorytm dla jednakowych danych zawsze daje ten sam wynik.

 Algorytm liniowy składa się z kroków, które nie zależą od żadnych warunków i są wykonywane w zapisanej kolejności.

Przeszukiwanie liniowe to metoda znajdowania szczególnego elementu w zbiorze.

Schemat blokowy jest graficzną reprezentacją słownego opisu algorytmu.

 W uporządkowanym alfabetycznie zbiorze haseł jest łatwiej niż w nieuporządkowanym znaleźć dowolne hasło.

 Liczba operacji wykonywanych przez algorytm ma wpływ na szybkość pracy komputera.

Wstęp do algorytmów

WSTĘP DO ALGORYTMÓW

Algorytm

•         Zawiera opis danych, plan działania, czyli przetwarzania danych oraz opis wyników.

•         Plan działania można przedstawić w postaci ciągu czynności, które muszą być wykonane w określonej kolejności.

•         Opis czynności w algorytmie nazywamy instrukcjami. 

Algorytm musi być:

•         Poprawny, tzn. dla każdego poprawnego zestawu danych, po wykonaniu skończonej liczby czynności prowadzi do poprawnych wyników

•         Jednoznaczny, tzn. w każdym przypadku jego zastosowania dla tych samych danych uzyskamy ten sam wynik.

•         Szczegółowy, aby wykonawca algorytmu rozumiał opisane czynności i potrafił je wykonać

•         Uniwersalny, aby służył do rozwiązywania pewnej grupy zadań, a nie tylko jednego zadania.

W informatyce każdy program komputerowy realizuje jakiś algorytm zapisany
w zrozumiałym dla komputera języku programowania.

Rodzaje algorytmów:

1. Algorytm sekwencyjny

•         Opisuje czynności wykonywane zgodnie z kolejnością, w jakiej występują w opisie.

 

Algorytm sekwencyjny telefonicznego wezwania lekarza do chorego

Algorytm 1

1. Podnieś słuchawkę.
2. Wybierz cyfrę 9.
3. Wybierz cyfrę 9.
4. Wybierz cyfrę 9.
5. Przekaż informacje.
6. Odłóż słuchawkę.

 

2. Instrukcja warunkowa

•         Opisuje wykonanie różnych czynności zależnie od spełnienia bądź niespełnienia warunku.

•         Działa według schematów:

„Jeśli spełniony jest warunek W, wykonaj instrukcję A” lub

„Jeśli spełniony jest warunek W, to wykonaj instrukcję A; w przeciwnym wypadku wykonaj instrukcję B”

Instrukcja warunkowa telefonicznego wezwania lekarza do chorego

Algorytm 2

1. Podnieś słuchawkę.
2. Wybierz cyfrę 9.
3. Wybierz cyfrę 9.
4. Wybierz cyfrę 9.
5. Czy połączyłeś się z pogotowiem ratunkowym?

            5A. Jeśli TAK, to przejdź do kroku 6.

            5B. Jeśli NIE, to przejdź do kroku 7.

6. Przekaż informacje.

7. Odłóż słuchawkę.

3. Instrukcje iteracyjne (pętle)

•         Opisują one wykonywanie pewnych powtarzających się czynności.

•         Najprostsza instrukcja iteracyjna działa według schematu:

Pierwszy rodzaj pętli. „Wykonaj instrukcję A dokładnie n razy”

 Algorytm 3.

1. Podnieś słuchawkę.
2. Wykonaj czynność 3 razy.

            2A. Wybierz cyfrę 9

3. Czy połączyłeś się z pogotowiem ratunkowym?

            3A. Jeśli TAK, to przejdź do kroku 4.

            3B. Jeśli NIE, to przejdź do kroku 5.

4. Przekaż informacje.

5. Odłóż słuchawkę.

Drugi rodzaj pętli. „Powtarzaj wykonywanie instrukcji A, aż do spełnienia warunku W”.

Algorytm 4

1. Czy słuchawka jest odłożona?

            1A. Jeśli TAK, to przejdź do kroku 2.

            1B. Jeśli NIE, to odłóż słuchawkę.

2. Podnieś słuchawkę.

3. Wykonaj czynność 3 razy.

            3A. Wybierz cyfrę 9.

4. Czy połączyłeś się z pogotowiem ratunkowym?

            4A. Jeśli TAK, to przejdź do kroku 5.

            4B. Jeśli NIE, to przejdź do kroku 1.

5. Przekaż informacje.

6. Odłóż słuchawkę.

Trzeci rodzaj pętli. „Dopóki warunek W jest spełniony, wykonuj instrukcję A”.

Algorytm 5

1.      Czy słuchawką jest odłożona?

            1A. Jeśli TAK, to przejdź do kroku 2.

            1B. Jeśli NIE, to odłóż słuchawkę.

2. Podnieś słuchawkę.

3. Czy linia jest zajęta?

            3A. Jeśli TAK, to:

                        3A.1 Odłóż słuchawkę.

                        3A.2 Podnieś słuchawkę.

                        3A.3 Przejdź do kroku 3.

            3B. Jeśli NIE, to przejdź do kroku 4.

4. Wykonaj czynność 3 razy.

            4A. Wybierz cyfrę 9.

5. Czy połączyłeś się z pogotowiem ratunkowym?

            5A. Jeśli TAK, to przejdź do kroku 6.

            5B. Jeśli NIE, to przejdź do kroku 1.

5. Przekaż informacje.

6. Odłóż słuchawkę.

Algorytm można przedstawić w różny sposób, np. za pomocą języka potocznego lub w postaci schematu blokowego.

Schemat blokowy to graficzny zapis algorytmu rozwiązania zadania, przedstawiający opis
i kolejność wykonywania czynności realizujących dany algorytm.


Schemat blokowy składa się z bloków przedstawionych w postaci symboli graficznych, których kształt określa rodzaj czynności, a umieszczone w nich napisy precyzują te czynność.
Kolejność wykonywania czynności jest ustalona za pomocą łączących je linii i strzałek.
 

Blok początkowy (start)

W każdym schemacie blokowym występuje jeden taki element, oznaczający rozpoczęcie działania algorytmu. Znajduje się on zawsze na początku schematu. Z bloku początkowego odchodzi dokładnie jedna linia – wyjście do dalszych działań programu.

Blok wejściowy

Blok przeznaczony do wczytywania danych i przypisywania ich zmiennym, które używane są
w dalszych obliczeniach. Prowadzi do niego jedna linia (wejście) i odchodzi od niego jedna linia (wyjście)

 

Blok operacyjny

Zawiera opis operacji lub grupy operacji. Mogą to być obliczenia, w wyniku których zmieniają się wartości zmiennych.
W opisie operacji występują m.in. nazwy zmiennych i znaki działań matematycznych. Blok operacyjny ma jedno wejście i jedno wyjście.

Blok warunkowy

Z tego bloku prowadzą dwie drogi wyjścia: jedną wybiera się wtedy, gdy warunek umieszczony w bloku jest spełniony, a drugi, gdy warunek nie jest spełniony.

 

Blok wyjściowy

W tym bloku opisuje się czynności wyprowadzenia wyniku wykonywanych działań. Prowadzi
do niego jedna linia (wejście) i odchodzi od niego jedna linia (wyjście).

Blok końcowy (koniec)

Blok ten oznaczający zakończenie działań algorytmu, musi pojawić się w każdym schemacie blokowym. Prowadzi do niego jedna linia (wejście), a ponieważ jest to ostatni blok schematu blokowego, nie ma z niego wyjścia.

 

Tabela w html

WSTAWIANIE TABELI NA STRONĘ

Tabelę wstawiamy na stronę, by zaprezentować dane liczbowe lub rozmieścić poszczególne elementy występujące na stronie.

Tabela składa się z wierszy i komórek.

Tabelę wstawiamy komendą <table> </table>

wiersze tworzy komenda <tr> </tr>

komórki tworzy komenda <td> </td>

Formatowanie tabeli:

border="x" - grubość obramowania wyrażone w pikselach

valign="middle" (top, bottom) - położenie obiektu w komórce tabeli - na środku, u góry, na dole

align="center" (left, right) - położenie obiektu w komórce tabeli, na środku, z lewej, z prawej

width="x" - szerokość komórki/tabeli wyrażona w pikselach

height="y" - wysokość komórki wyrażona w pikselach

bgcolor="angielska nazwa koloru" - kolor wypełnienia komórki

bordercolor="angielska nazwa koloru" - kolor obramowania i linii podziałów wewnętrznych tabeli

marginwidth="x" - lewy i prawy margines w komórce określony w pikselach

margineheight="y" - górny i dolny margines w komórce określony w pikselach


 Poniżej umieszczam przykład tabeli złożonej z 3 wierszy, każdy po 3 komórki. Środkowe komórki dwóch pierwszych wierszy wypełnione są kolorem szarym, a w środkowej komórce wiersza trzeciego wstawiony jest obrazek. Cała tabela otoczona jest ramką (border) w rozmiarze 4. Tekst w pozostałych komórkach jest wyśrodkowany w poziomie i pionie.


<table border="4" width="600" height="300"
<tr>
<td width="200" height="100" valign="middle" align="center"> Tekst </td>
<td width="200" height="100" valign="middle" align="center" bgcolor="gray"> Tekst </td>
<td width="200" height="100" valign="middle" align="center"> Tekst </td>
</tr>
<tr>
<td width="200" height="100" valign="middle" align="center"> Tekst </td>
<td width="200" height="100" valign="middle" align="center" bgcolor="gray"> Tekst </td>
<td width="200" height="100" valign="middle" align="center"> Tekst </td>
</tr>
<tr>
<td width="200" height="100" valign="middle" align="center"> Tekst </td>
<td width="200" height="100" valign="middle" align="center" bgcolor="gray"> <img src="obrazek.jpg"></td>
<td width="200" height="100" valign="middle" align="center"> Tekst </td>
</tr>
</table>

Grafika na stronie

GRAFIKA NA STRONIE

Umieszczenie grafiki na stronie www <img src="ścieżka dostępu i nazwa pliku">

Używamy tylko plików w formacie .jpg   .gif    .bmp

Aby zlikwidować ramkę dookoła rysunku używamy polecenia border="0"

np. <img src="obraz.jpg"  border="0">

Położenie grafiki na stronie:

wyśrodkowanie <p align="center"> grafika </p>

wyrównanie do lewej <p align="left"> grafika </p>

wyrównanie do prwej <p align="right"> grafika </p>

Obrazek jako przycisk uruchamiający powiększenie tego samego obrazka na dodatkowej stronie www:

<a href="nazwa pliku" target="newwindow"><img src="nazwa pliku" width="x" height="y"> </a>

(width="x" to szerokość wyrażona w pikselach, height="y" to wysokość wyrażona w pikselach)

Wzajemne położenie grafiki i tekstu:

góra <img src="obrazek.jpg" align="top">

środek <img src="obrazek.jpg" align="middle">

dół  <img src="obrazek.jpg" align="bottom">